Uydu telefonu ile koordinasyon merkezini arayarak yardım istedim. Bölgeye bir Polonya gemisi gönderildiğini söylediler. Fakat bu gemi de hiçbir zaman gelmedi. O gece bizim için çok endişeli şekilde geçti. Bölgede saldırılar olduğu ve onlarca savaş gemisi olduğu halde hiçbir savaş gemisi bize eskortluk yapmıyordu. Hâlâ tehlikeli sulardaydık. Bir ara koridor üzerinde iki tane balıkçı teknesi görünümünde radar temasımız oldu. Dürbünle bakınca bunları iyice gördük. Balıkçı gemisine benziyorlar ve Kuzey Güney istikametinde ilerliyorlardı. Bizim geminin telsiz ve radarları iyi olduğu için bütün konvoy gemileri ile temas kurup tekneleri rapor ettim. Gemilere o iki tekneden uzaklaşmak için 90 derecelik dönüş yapmamız gerektiği bu sayede yakın düşmekten kurtulabileceğimizi söyledim. Benim düşünceme olumlu cevap vermişlerdi ve aynı bahriyede olduğumuz günlerde olduğu gibi “bir anda dönüş” yaparak her iki tekneden uzaklaşacak bir rotaya girdik. NATO ve millî tatbikatlarda 4–5 gemi aynı nizam taktiklerini dener, dönüş ve çark manevralarını uygulardık. Aradan 20 yıl geçtikten sonra bu sefer ticaret gemileri ile korsanlardan kaçış manevralarını yapıyorduk. Benim kaptanı olduğum gemi rehber gemi olmuştu ve diğer gemilere kumanda ediyordum. Bahriyedeyken böyle durumlar ancak Filotilla Komodorları için geçerliydi. Kaderde böylesine ilginç anları yaşamak da varmış. Her ne ise, sonunda sıkıntılı ve stresi bir seyirden sonra sabahı ettik ve koridordan çıkarak Umman denizine girdik. Tehlike nispeten geçmişti ama yine de bitmiş sayılmazdı. Zira Umman sahillerinde de korsan saldırıları oluyordu. Bu nedenle Pakistan’a kadar pür dikkat seyir yapmalıydık. Ayrıca bunun bir de dönüş yolu vardı. Nitekim dönüşte Aden Körfezi’nden değil de bu sefer Somali sahillerinden geçecektik. Yeni seferimiz Arjantin olmuştu ve Aden Körfezi’nden değil ama bu tehlikeli sahillerden geçecektik. Bize Doğu Afrika yani Somali sahillerinden en az 600 mil açıktan geçmemiz tavsiye edilmişti. Ben de rotamı, yolu uzatmak pahasına da olsa tavsiyeler doğrultusunda çizmiştim. Bu sayede korsanlarla karşılaşmadan Madagaskar geçidine girmeden Afrika’nın güneyine kadar inebildik. Fakat aynı hafta içinde iki konteyner gemisi bir yat ve 29 kişilik bir açık deniz balıkçı gemisi, korsan saldırısına uğrayarak ele geçirilmişti. Biz kurtulmuştuk ama onlar fidyecilerin eline düşmüşlerdi. Allah yardımcıları olsun. Şimdi biraz da korsanlığın en büyük sebebinden bahsedelim. Zira Somali’deki otorite boşluğu buna neden oluyordu. Şimdi saldırılar sona erdi ve 8 yıl önce yaşadığımız bu saldırılardan eser kalmadı. Türkiye devlet olarak Somali’ye büyük yardımlarda bulunmuştu. Yıkılan devlet otoritesi yeniden kurulmuş fidyecilikle geçineceğini zanneden haydutlar çaresiz kalmışlardı. Şimdi tekrar bu korsanlık adı verilen deniz haydutluğu olması istenmiyor ise şu tedbirlerin alınmasında yarar görüyorum: 1. Her şeyden önce Aden Körfezinde açılmış olan koridor üzerinde dikey geçişler hariç emniyetli bir bölge kurulması gereklidir. Buraya balıkçı gemileri de dâhil olmak üzere hiçbir geminin girmesine müsaade edilmemelidir. Bu sayede balıkçı kılığına giren korsanları etkisiz hale getirmek mümkün olacaktır