Ah benim çoçukluğum,dünyanın kirliliğinden arınmış saflığım,temizliğim ah benim çocukluğum,temiz dilim güler yüzüm, küçük kalbim büyük yüreğim, ,kısa boyum uzun hayallerim..
Ne kadar da güzeldi o yıllar.Okuldan gelince hemen çıkarırdım önlükleri,pantolan bir tarafa yaka bir tarafa hemen çıkardık top oynama hele bir de hava güneşli olduğunda annemin yaptığı ekmek arası domates,peynir ne giderdi öyle..Şimdiki zamanın en pahalı menüsüne en lezzetli yemeğine değişmem o ekmek arası domates,peyniri.Akşam ezanı okununca annemin camdan beni çağrışı,hadi ezan okundu artık eve..oyun bitmese de ezan okununca herkes eve giderdi ve yarın kaldığımız yerden yine devam..
Öyle bir mahalleydik ki iki tane ufak bakkalımız vardı ikisi de candan adamlardı bir gün Numan amcaya giderdik bir gün İsmail amcaya giderdik çocuktuk ama o zamanlar bile ince düşünüp ikiside kazansın diye onları düşünürdük.Bazen biz oyun oynayınca onlar da ortada buluşup konuşurlardı birbirlerine fikir danışıp bakkalları hakkında konuşurlardı içimden o anlar oyunu kesip onların muhabbetini dinlemek gelirdi hep çünkü onlar buluşunca o kadar mutlu oluyordum ki mahallemizin iki bakkalı yani iki dost-arkadaş bakkalı..
Mahallemizin bir de ağabeyleri vardı cabbar,mert,adam gibi adamları..ailemizden eksik öğrendiklerimizi onlar tamamlardı.Hep onların sohbetini dinlerdik gülerdik eğlenirdik biz de anlatmak isterdik ancak sıranızı bekleyin siz de büyüyünce siz de anlatırsınız derlerdi ancak biz büyüdük mahallede ne bişe anlatmaya adam kaldı ne de dinlemeye çocuk..herkes işin de gücünde zaten sohbet kavramı bu telefonlar yüzünden de kalmayınca komşuluk artık sanal alemde kurulan bir program ordan indirebilirsiniz..ismini yazın karşınıza çıkar zaten belki uzun zamandır göremediğiniz için fotoğraflardan tanımayabilirsiniz ancak geçmişe doğru bakın o zamanlardan bir fotoğraf yakalabilirsiniz belki o zaman emin olabilirsiniz aradığınız kişinin o olduğuna..
Mahalle kültürünün tam anlamıyla bitmediği zamanları iyiki yaşamışım.Herkesin birbirini tanıdığı,yardımlaştığı,beraber sevindiği beraber üzüldüğü mahalle..çok özledim galiba mahallemi şimdi her yer bina oldu kimse kimseyi tanımıyor ve yavaş yavaş komşu kültürü de yok oldu.Kimi işini taşıdı gitti kimi oldu gurbetçi,kimi okumaya gitti gelmedi,kimi evlendi terk etti..
Ah benim çoçukluğum,dünyanın kirliliğinden arınmış saflığım,temizliğim ah benim çocukluğum,temiz dilim güler yüzüm, küçük kalbim büyük yüreğim, ,kısa boyum uzun hayallerim..