Son zamanlarda gezdim de gezdim bir Ankara bir İstanbul derken evin yolunu unuttum desem hiç de abartmamış olurum. Uzun zamandır eve uğramayınca erzak dolabı da dibine vurmuş tabiri caiz ise. Çarşı pazar dolaşmaktan ayaklarıma kara sular inmiş, dilim damağım birbirine yapışmış şekilde nihayetinde buldum evimin yolunu. Allahım sana şükürler olsun bu ne rahatlıktır Ya Rabbi. Ahiretinde de ver bu rahatlığı. Giyindim pijamalarımı koydum ocağa çayımı, ah benim canım koltuğum. Bir göz oda da olsa kendi evin saray gibi gelir sana. Soğan ekmek yesen de hiç bir yerde evindeki lezzeti bulamazsın. Kimi sessiz sessiz oturur bir köşesinde, kimi dertli, kimi hasta kiminin de mutluluktan ayakları basmaz yere. Ama nerde olursa olsun evini ister, evini özler. Kendi özgürlüğündür, her köşesi seni yansıtır, seni anlatır evinin. Kokusu bile herkesinkinden farklıdır sen kokar. Duvarına astığın saatin sesini ezbere bilirsin. Işık olsada karanlıklarda kalsanda senindir işte. Kirada oturuyor olman bu duygunun zerresini bile değiştirmez, üzülürsün elbette ama o ev yine de senindir. Duvarlar konuşsada dersin, içimi şöyle bir dökse, ufacık bir tuzluğun bile hatırası vardır içinde, ne yemekler yemiştir seninle ne dost muhabbetleri etmiştir. Az oturup eskitmedin şu koltukları renkleri sarardı da sen hala vazgeçemedin. Ya o mini minnacık kahve fincanların kaç el dokundu kaç ağız höpürdeterek içti kahvelerini. Perdelerin her güneşi gördüğünde açıldı sonuna kadar her rüzgarda uçuştu durdu. Ya halıların ne köpüklere gark oldu. Yıllarca gezindin üzerinde, emeği çok sende haberin ola. Nereye gidersen git, ister beş yıldızlı bir otele, istersende kan kardeşine en fazla üç gün veriyorum sana. Üç gün sonunda evim evim diye başlarsın inlemeye. Bahanelerin haddi aşar. Bıktırırsın karşındakini. Evine gelir kapısını açar açmaz öyle bir oh çekersinki nerdeyse taşlarını öpecek kadar. Kurum kurum kurulursun televizyonun karşısında. İstediğin kanalı açar elini kolunu istediğin yere koyarsın, kibarlığa gerek kalmadan yayıldıkça yayılırsın. Bir de o evi anlamlı kılan ailen yanındaysa daha hiç bir istek kalmamıştır senin için bu dünyada. Sohbetlerin, kahkahaların seni senden almıştır yıllarca. Her yer senin rengin güzel olsada olmasada. Küsmüşlüğünde vardır elbet güldüğün kadar ağladığında. Ama bilirsin ki sırdaşındır, yuvandır, senden başka bir dost da sana, o güzel evindir. Hep mutlu huzurlu olalım yalnız olmadan. Ocağınız hep tütsün. Birliğiniz beraberliğiniz hep sürsün, nasibiniz, huzurunuz bol olsun. Eviniz, bereketiniz daim olsun canım dostlarım...
Barınağı ailemin
Evim benim güzel evim.
Mutluluğu bedenimin.
Evim benim güzel evim.
Ev bazen olur barınak,
Bazende olur sığınak.
Bütün yuvalardan sıcak.
Evim benim güzel evim.
Sıcak,soğuk olmuş hava,
Yağsa yağış kova kova,
Bulmuşum ben sıcak yuva.
Evim benim güzel evim.
Evimi ben çok severim.
O olmasa ben neylerim?
Nerde kalır,nereye giderim?
Evim benim güzel evim.
Ailem benim sevgilim,
Şükür sokakta değilim,
Ev kıymetini bilelim.
Evim benim güzel evim