Gönüller’e Taht Kurmak İçin... Diyarbakır-Lice’ye varmak lazımdı. Mevsimlerin belkide, en sevimli ama sevimsizi Kış ayları dır. Kış fakirin dertli düşüncesi, Zenginin kar keyfidir,ya on Aylar seneyi bitiren ibreyi gösteriyordu. Havalar iyiden iyiye soğumuş,- sobalar odunlara Selam yolluyordu. Yetimim ben,hep üşür yüreğim. Belki bu sebepledir ki,kış mevsimlerine küskünüm. Isınmayan ruhum, üç yaşında yetim kalınca,mevsimler ne zaman üşümeye başlarsa, Aklıma ilk gelen çocuklar olmasında ne olsun. Her sene bir ilimize gidip oralardaki, İhtiyaç sahibi çocuklara sarılmak isterim. Üşüyen bedenlerine küçük hediye vermek, Onların dudaklarına tebessüm kondurmak varya,yetim yüreğime sunduğum tek hediyedir. Ülkemin her yerine aşığım. Lakin Doğu beni hep cezbetmiştir. Gerek kültürü Gerek yaşam şartları... Kah hayranlıkla seyrederim, Kah ağlayarak derman ararım. 2018’yılına veda etmeye hazırlanırken ve takvimler Aralık ayının son günlerini gösterirken, doğuya giderek çocuklarımıza sarılmaya başladım. Önce Diyarbakır ile açılışı yaptım. Diyarbakır- Lice ilçesinde yaşayan Gönlü kocaman bir ablamız bizlere ulaştı. “Çocuklar üşüyor” dedi. Kolları sıvamak bana düşmüştü. İstenilen mont ve botları hazırlatıp yollamak için çalışmalar tamamlanmıştı. Lakin yüreğimde bir eksiklik vardı. O çocuklara sarılmalıydım. Kalplerinin sesini duymalıydım. Onlarda bilmeliydiler ki, Biz bir vatanın parçalarıyız. Rizeli bir teyzeleri onları seviyordu. Onlara sarılmak için onca yolu hiçe sayıp gelmişti. Ve bu onlar için yüreklerine kazınacak bir Sevgi fidanı olacaktı. Ve Diyarbakır- Lice ye yolculuk başlamıştı. Uçakta içim içime sığmıyordu. İlk defa gidiyordum. Beni karşılamaya gelecek ablayı bile tanımıyordum. Olsun,tanıyacaktım. Başıma bir şey gelir miydi!? Diye aklıma gelmemişti. Rabbim ayetinde buyuruyor:Evlerinizde de olsanız, öldürmeleri yazılanlar, gene çıkarlar, öldürülüp yatacakları yerlere giderlerdi ve Allah, gönüllerinizde olanları yoklamak, yüreklerinizdekini artırmak için yaptı bunu ve Allah, yüreklerinizde ne varsa hepsini bilir. E,o zaman ölümden kaçılmazdı. Sizler benim için ne dersiniz bilemem ama Ben Sevda yürekliyim)) Bazıları delisin diyorlar da) Uçağın en son koltuğunda oturacaktım. Koktuk numaram tam ortası idi. Yanımdaki beyefendiden rica edip cam kenarına geçtim. Diyarbakır’a gidiyorum diye sanal alemde paylaşım yapmıştım. Görenler şaşırıp,soru yağmuruna tutmaya başlamışlardı beni. Devamı nasipse yarın...