korkuyorum;
bu sefillik, bu boz bulanık keşmekeşlikte ne.!kalmadı içimde acıyı yutkunacak bir yer.. ne vakit baksam saate, tutsaklaşıyor zaman seyrinde.. topraksı bir hiçliğe meydan okuyor; gözümün görüp görmediği, ellerimin uzanıp ulaşamadığı tüm nesneler başı boş.. mekânı daralan ruhum karmaşık, gök kubbe yıkılıyor üzerime.. dönüp duruyorum yörüngesiz, bozuk pusulalar gibi işte..
özgürleştikçe hayat seyrinde, silikleşiyorum.. varlığın esaretinde bedenim yılgın, günler zavallı..benmiyim bu, yoksa kötü bir kabus mu?
yok yok;
sessiz ve unutturan..!
..ve sinsice yaklaşan bir yokluk bu.. sürüldüğüm boşluk sarmalıyor tüm benliğimi..dünya’mı can havlinde, yoksa benmi kaderin son eşiğinde.?
isyanımda olmadıki hiç hicrâna, olmadı hiç hilâfına..
bırakın beni bana, gücüm kalmadı.. kalmadı cılız bir direncim daha.. kıysınlar artık nikâhımı, kıysınlar mahşere.. ruhuma şifa ayetler eşliğinde, dualı papatyalar örtün üzerime; gelinlik niyetine..!
..ve kefen sözde..
gitmeliyim artık bu yerlerden, gitmeliyim sonsuzluğun şehrine.. gitmeliyim dünya denilen bu savaş merciinden.....