Şey Esad, Erenler köyündeki medrese ve irşad vazifesine devam ederken, 1902 yılında Hacca gitmek üzere yola çıktığı vakit, veda ziyaretlerini bitirdikten sonra yoldayken attan düşerek yaralanmış ve bir süre sonra vefat etmiştir. Bu nedenle kendisine “Şehidül Harameyn” denilmiştir. Kendisini tedavi etmeye çalışan Ermeni tabip ise bu güzide şahsiyetten ve imanından etkilenerek müslüman olmuştur.
Şeyh Esad’ın ilim ve irfan mirasını ise ardından gelen çocukları Seyda Şeyh Şahabeddin ve kardeşleri Seyda Şeyh Bedreddin ile Seyda şeyh Fahreddin, idame ettirmiştir.
Halen Şeyh Esad’ın torunları, bu medrese geleneğini FAKİHDER adı altında sürdürmektedir.
Kaynakça:
Mehmet Saki Çakır, “Şeyh Abdurrhaman-ı Taği ve Norşin Tekkesi’nden Yayılan Kollar” İhya Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi.
İbrahim Baz, “Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Norşin Dergahı ve Şeyh Abdurrahman-ı Taği”, Tasavvuf İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi.
Gülizar-Hacegan, 2011 Mayıs Sayısı, “Seyda Molla İbrahim El Çokreşi”
Mehmet Saki Çakır, “Şeyh Abdulkadir-i Hezani (v.1908) ve Hezan Dergahında Yetişen Sufi Alimler”, Mevlana Halid-i Bağdadi ve Halidiliğin Bingöl ve Çevresi Üzerindeki Etkisi, Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültezi Ulusal Sempozyum, 2017.
Abdurrezzak Türk, Erzurumun Kandilleri Şeyh Esad El Faruki El Çoğreşi Hazretleri, Erzurum Gazetesi, 30 Ağustos 2013
İstanbuldaki Erzurumlular Dergisi, Erzurum Tarihinde İz Bırakan Değerlerimiz Şeyh Esad Efendi Hz.