Suriye’li bir genç olan Ahmet Kanjo “Ben insanım” diyordu. Karşısında ise çok zalim ve çok cahil bir grup vardı. “Ne işin var burada?” ve “Evine git” diyecek kadar azgınlaşmışlardı. Sanki geride bir evi varmış gibi ırkçı ve faşist bir tutumla konuşuyorlardı. Fakat Ahmet’in onurlu ve dik duruşu sayesinde insanların aklı başına gelmişti. Karşısında İblis’e dönüşmüş insan kılıklı mahlûkların varlığını anlayabilmiştik. Bu sokak röportajı, insanoğlunun yaratılması ile ilgili Kur’an ayetlerini düşünmemize vesile oldu. Öyle ki; bazı kişiler sözleri ile açıkça İblis’in yoldaşları olduklarını göstermişlerdi. Şeytana bazen keyif gerekir. Şüphesiz bu olayı seyredip oldukça keyifl enmiştir. Ne de olsa kıyamete kadar kendisine bir süre tanınmıştır. Bu süre içinde insanı kendisine benzetmeye çalışacak ve Allah’a isyan etmesini sağlayacaktır. Şeytan ve diğer adıyla İblis’in en önemli özelliği kendi nevinin üstün olduğu iddiasıdır. İnsanlar arasında bu düşünceye “ırkçılık” veya “kavmiyetçilik” adı verilmiştir. Zaman ötesi bir kavram olan bu ahmakça düşünce; İblis’i Allah’a isyan edecek kadar feci bir duruma düşürmüştür. Bu durum üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir konudur. Zira Kur’an meallerinde şu şekilde geçmektedir. İnsanın yaratılan bütün varlıklara karşı üstünlüğü “talim-i esma” ile mümkün olmuştur. Bakara Suresi 31. Ayet’te geçen “Adem’e bütün isimleri öğretti” meselesi bunun en büyük delilidir. Bu ayet bütün insanların pederi olan Hazreti Adem’in en büyük mucizesidir. Talim-i esma ile insanoğlu; melekler de dahil olmak üzere bütün hayat sahipleri arasında en üstün mertebeye çıkmıştır. Bunu “Adem’e secde edin (Bakara Suresi 61)” ayeti ile anlıyoruz. Fakat İblis, Allah’ın emrine karşı gelerek isyan etti. Dedi ki “Ben çamurdan yarattığın kimseye secde eder miyim! (Bakara Suresi 61)” Bütün melekler: “Seni bütün noksanlıklardan tenzih ederiz! Senin bize öğrettiklerinden başka hiçbir bilgimiz yoktur. Muhakkak ki sen Âlim ve Hakimsin (Bakara Suresi 32)” diyerek bu talim-i esma hakikatini tasdik etmişlerdir. Fakat İblis ve ona benzemeye çalışan bazı insanlar Allah’a isyan ederek kendilerini diğer yaratılmış canlılardan üstün tutmaya devam etmişlerdir. Ahzab Suresi 72. Ayette “Şüphesiz biz emâneti göklere, yere ve dağlara arz ettik de onlar onu yüklenmekten çekindiler ve onun sorumluluğunu yerine getirememekten korktular. Ne var ki, onu insan yüklendi. Bunca kabiliyet ve nimetlerle donatıldığı halde yüklendiği emânetin hakkını veremeyen insan ne kadar zâlim, ne kadar câhildir”. Buyurulmaktadır. Kendi nevinin üstünlüğünü dava eden İblis ise talim-i esma hakikatını anlayamamıştır. Çünkü öyle güçlü bir kibri vardır ki; kendisini ebedi olarak azaba sokmuştur. Allah, Şeytanı lanetlemiştir (Nisa Suresi 118). Ne yazık ki; insanoğlunun büyük bir kısmı dahi bu ayetlerin manasını anlayamamış idrak edememiştir.