YAŞANMAMIŞ HAYATLAR
En az “bin” bebek, daha ilk nefeslerinde yaşamdan koparıldı. Annesinin kucağında hayata tutunmaya çalışan minik bedenler, bombaların gölgesinde yitip gitti. Hiçbiri ilk doğum gününe ulaşamadı. Her birinin bir ismi vardı; Abdel Rahman, Aisha, Ahmed, Hind Receb... İsimleri var ama hayatları olmadı.
İLK ADIMLARINI ATAMADILAR
Gazze’de yüzlerce çocuk, ilk adımını bile atamadan hayatını kaybetti. Binlercesi okula hiç gidemedi. Gazze’deki bu çocuklar ne oyun oynayabildi ne de hayaller kurabildi. Her biri büyüyüp geleceğe yürüyeceklerdi ama adları kaldı, hayalleri yok oldu. Ahmed Moamen, Aisha Cihad, Alia Abdel Nour ve dedesinin, gözlerinden öperek cennete uğurladığı Rim… İsimleri kaldı ama hayalleri paramparça edildi.
BÜYÜYEMEYEN ÇOCUKLAR
Binlerce çocuk, büyüyüp ergenliğe erişemeden öldü. Belki de doktor olacak, mühendis olacak, Gazze’nin yaralarını saracaklardı. Ama savaş onları genç birer beden olmadan aldı. Abdullah, Hamza, Rima… Bir daha açılmamak üzere kapanan gözlerle soykırım karanlığında kaybolup gittiler. Onların geleceği, savaşın karanlık gölgesi altında sonsuza dek silindi.
