Dünya hayatının en zor imtihanı kesinlikle evlat ile olandır. Deyip iç çekerek sessizce aglıyordu,evladını hastanede bırakıp arabaya binerken.Ve yüregini de bıraktıgını anlamıştı.
Yüregi öyle bir dua ediyorduki,göklerdeki melekler amin dedigini hissetmişti.
Son zamanların moda olan bir hastalıgına
Yakalanmıştı.henüz 16 yaşında olan kızı
Ah medya ah.gençlerimizi mafetmek için yarışıyorsunuz. Önce hastalıklar üretip,sonra ilaç sektörünü zenginleştiriyorsunuz.
Nasıl bir düzen kurulmuş.Tebriklerim ,zihniyetleri maddiyat olanlara.
Anoreksiya idi bu hastalıgın adı. İlk duydugunda şaşmıştı ailesi nerden gelmişti,nasıl yerleşmişti küçük kızlarının beynine .
Gelip geçici sanmışlardı.Oysa bu hastalık yıllarca sürüp , sadece hasta olanı degil,aileyide mafediyordu.
Halk arasında “manken hastalıgı”deniyormuş.Ergenlik döneminde özellikle genç kızların özenme duygularının üst düzeylere yükselmesi ile ortaya çıkan illet bir hastalık.
Bazen de ,ta ilk okul zamanlarında çevredeki kişilerin özellikle sınıf arkadaşlarının “şişko”kelimesinin sıkça söylenmesiyle de oluşuyormuş.
Aglıyarak anlatıyordu.Annesinin küçük melegi;”anne bana hep şişko dediler.özellikle sınıftaki oglanlar. Hatta bir keresinde taş attılar bana.Aglattılar hep beni.Hakkımı helal etmiyecegim.”
Anne nasıl teselli edecegini bilememişti.
Sadece şefkatle sarılmıştı.
“Onlar şimdi bilseler inan melegim çok üzülürler.Çocukluk yapmışlar.Sen şimdi büyüklük yapta afet.”
Anoreksiyalı insanların yoğun bir kilo alma korkusu vardır. Yediklerini aşırı kısıtlarlar ve tehlikeli düzeyde zayıflayabilirler. Hatta öleme varan sonuçlar ortaya çıkabilir.
Aileler olarak evlatlarımızı iyi gözetlemeliyiz Hastalıklarını önceden fark edebilmek için.Ve de,evlatlarımızın arkadaşları ile olan konuşmaların da ,onları uçuruma süreklemelerini engelliyebilmeliyiz.
Umursamadıgımız kelimeler belki
Sevimli bir şekilde konuştugumuz cümleler,
Karşımızdaki kişilerin ruh halinde derin yaralar açabilecegini, hiç bir zaman unutmayalım.
“İğneyi kendimize, çuval yıldızı başkasına batırmalı”sözünü biryerlere not edelim.
Sonra ,Ebeveynlerin yanan yüreklerini,söndürmek için,kelimeler kifayetsiz kalıyor.
Evlat sevgiside,acısıda hiç bir şeye benzemiyor.
Yine son sözleri Yaradan’a bırakalım;
İnsanlar, imtihandan geçirilmeden, sadece “İman ettik” demeleriyle bırakılıvereceklerini mi sandılar?(ankebut 2)
Doğrusu mallarınız ve çocuklarınız sizin için bir imtihandır. Büyük mükafat ise Allah’ın yanındadır.(teğabun-15)
Ve....Allah’ü Teala anne ve babaları
İmtihan olarak en degerli varlıkları ile sınıyor...
Sabır ver Yarabbi....
Küçüksün melegim
Sen yüregimin imtihanısın
İlk tekme atışınla başladı sevgin.
Ölçüsü olmayan engin sevdan.
Hastalandınmı acıyor kalbim
Bir gülüşüne ömrümde neler feda’dır
Anlıyamazsın sen melegim.
Ellerim göklere kalkarken
Yüregim yaradana yalvarır
“Şifalar ver Evlatlarımız olan gönül çiçeklerimize” Rabbim.
Dudaklarımdan süzülen sessizce “aminler”
Yükselir göklere.
Hayırlı günler dilerim
Sevgili okurlarım.