Hatırı kalmamış, sonbaharın.
Veballer yüklenmiş aylara
Ağaçlardan düşen her bir yaprağa,
Vakit hüzün ile sarmaş dolaş olmakta..
Eylül kovalamış Ekimi,
Aralık gelmesin diye saklanmış
Oysa Ekim ,
Son demişler adına,
Bahar bitti artık ,bilinsin ölüm yanı başında.
Her mevsimde bir huzur sarar bedenimi
Bir yürek daha eskimiş
Bir hayat daha tükenmiş diyerekten.
Gözler de fer tükenmeye başlamış.
Yalancı mevsimsin sen ,ey sonbahar.
Beklenen gelmez artık.
Ellerim paltonum cebinde,
Yolları yürürken ,
Yüzüme doğru esen rüzgarın
Selamına kafa sallarım artık.
Ağaçlar çıplak kalır
Sayende,
Tıpkı benim yetim kaldığım gibi.
Ayakta duracak güçü kalmasada
Bir umutla bekler
Yağacak Ekim yağmurlarını.
Toprak suskun
Gökyüzü hırçındır artık.
Güneş küsmüş sevdalılara
Elleri üşümüş aşıkların.
Şimdi sarılma zamanı deyip
Isıtmak gerek üşüyen yürekleri.
Şimdi seni sevmek lağzım
Sonbahar!
Koca bir yılın tükenişini sahneliyorsun,
Hesaplar kapatılıyor artık.
Giden gitti,
Gelecek ise bilinmez ki.
Şimdi ver elini
Kardan adam yapmak için
Beraber mısır patlatmak ,
Sobanın üstüne kestane koyup
Közünde kartof pişirmek için
Bir bahanemiz olsun,
Birbirimize aşkı anlatmak için.
Mevsimleri öylesine var etmeyen
Rabbe şükür secdesine yatmak için...
Sonbaharın ortasında kalan “Ekim”
hoş geldin,,,
Ortaksın, yazdan kalan Eylülün ılık sıcaklığına
Ve de
Kışın soğuna kavuşacak,
Esen poyrazların buz kesecek
Rüzgarlarına.
Mevsimler gibi sevmek lağzım
Her şartta,
Daha güçlü
Ve de daha içten sarılarak.
Bir sene daha seninle bitecek,
Ve sen usulca yeni bir başlağıca
Noktayı son ile koyacaksın.
Her bir son ise
Bir başlanğıçtır.
Biten Sonbahar
Kış mevsimine gebedir.
Giden ağam
Gelen paşamdır.
Şimdi
Seni yaşamalı yüreğinde aşka yer açanlar.
Yaz aşkları gibi değildir
Sonbaharın sevdası.
Zorlukların yüreğe işlenişi dir.
Sonu olmayan,baki sevdaların. Bir ömüre bedel gülüşlerin
Kalbe hançer misali saplanışların
Alev alev yanan aşkın
Közünde pişen
Sonsuz hatırı olan kahve misali
SEVİ’lerin.
Vakit sonbahar
Lakin yürek ilk aşkın açan” Kardeleni”
Sevgilerimle.