Uzun ve yoran yolların saatleri huzur verir.
Yürek bu menfaatten anlamaz ki!
Sadece sevgi ekmiştir.
Tohum sevda olunca,mahsül de, vuslat olmaktaydı.
“Yetim”dudakların okurken bile titrediği kelime olmaktan öteye,
hüzün ve kırık kanatların hükmü ile nefes almaktır.
Çocuklar yetim olunca,mevsimlerin soğukluğu artmaktaydı!
Ayaklarda terlik
Üstünde ince bir hırka,o da ablasından kalma...
Yokluk böyle bir anlatım olmaktaydı.
Sıcak bir gülümseme
Yanağa konan bir buse
Sol yanın sıcaklığını,üşümüş sağ yanına yapıştırıp,ısıtmanın anlamıydı,
Bir yetimi mutlu etmenin tarifi.
Ey Ümmet!
Mevlid kandili deyipte,birbirine selam yollayan sizler,
Bir nebze düşünmekten aciz kalmaktasınız.
Kendinizden bile habersiz bir hal almış ruhlarınız.
Yetim büyümüş bir peygamberinin doğumundan faydalanıp,geceyi sabah eylersiniz.
Bidatlara çevrilmiş kandilleri kutlamak ile af edilmeyi beklemek... Nafile aldanışlar değil mi ki!
Bari sene de bir kaç geceye
Bıraktığınız tövbelerinize bir demet
Sevap sunmayı akıl etseydiniz.
Geceye sunulan, secdelere varmanın,
Ellerde telefonlar mesaj yollamanın,
Maneviyatına takılmadan, idraksız yaşamanın ehemmiyeti nerede dir!?
Bir yetim doğdu!
Babasının kokusunu alamadan.
“BABA” kelimesi dudaklarına düşman olan.
Başını okşayan ellerin ve hüzünlü gözler ile yüzüne bakan.
Alemlere rahmet olan,
Bir yetimin dünyaya gelişi ile aklına bir yetim gelmez ise...
Kaldırma ellerini semaya,
Af edilmek için yediğin kul haklarını silme aklından
Bir gecelik nafile namazlarına da sığınma,farz olanı hatıra getirmezken.
Bir yetime sarılıp öpmedikçe,
Boşuna kitaplar okuyup,yazma.
Dünya ya hükmetsende,
Malınla mülkünle gururlanıp hava atma.
Yetimlerin peygamberinden mahşeri huzurda şefaat da bulmayı aklına koyma.
Bir gecenin hürmetine bir yetimin dünyaya teşrifine sevine biliyorsun ya!
bir öksüzün yüreğine dokunmadıkça,
Kendini kuldan da sakın ha sayma.
Yetimler yarım dudak gülümser iken,
Sen kahkaha atıyorsan,
Allah’a cennet mekan diye yalvarma.
Kandilleri vesile kılacak isen,nefsine!
Önce elini cebinden çıkarıp
Sevgiyle sarıl bir yetime.
Sonra bir bak onun mahzun didarına
Bir de bak aynadaki kendi çehrene,
Gözlerinde yaş dolmamış ise,
Nefsi emmarene secde etmiş ruhuna,
Bir tokat indir de,
Sofranda bir yetime bir tabak ekle.
Yetimlerin en değerlisine bir salavat göndermek ister isen,
Onun gibi bir yetimden bir dua iste.
Gecelere sığınıp af dilemek yerine,
Bir yetimlik dünyana bir yetime el uzatsan ya,
Farkın da ,bile değilsin ya,
Asıl senin ruhun yetim kalmış,
Gel ! ey yetim nefisli beden,
Bir yetime sahip çıkta,
Karanlıklarda kalmış hayatına
Bir yetimin gülüşüyle,
Güneşi doğdursan ya!
O zaman Yaradan da rahmet
Resulünden şefaat bekle.
Af kapısına ,bir yetimin yüreğiyle varmayı,
Dene...
Hayra eğilen bir yüreğe bir buse bıraksan
Şerler uçup gitmez mi ki!
