Dünya malı, sonunda amaç haline dönüşebilmektedir. Bu durum da kulluk görevlerinin ihmal edilmesine sebep olmakta, helâl-haram anlayışını zedelemekte, sâlih ameller işlemeyi unutturmaktadır. İnsan dünyevîleşip, kendisini dünyaya kaptırıp da âhireti unutunca başka neleri unutmaz ki! Yüce Kitabımız bildiriyor ki, nefsine ve dünyaya aşırı düşkün olan insan Allah’ı, (Tevbe, 9/67) âhiret gününü, hesabı (Arâf, 7/53) unutur. Uyarıları ve öğütleri (Maide,5/13-14) unutur. Günahlarını (Kehf, 18/ 57) unutur. Başkasını uyarırken kendini unutur. (Bakara, 2/44) Sıkıntıyı atlatınca Allah’a yalvarmayı (Zümer, 39/8) unutur. Yüce Kitabımızın bir uyarısıda şudur: “Allah’ı unutan ve bu yüzden Allah’ın da onlara kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın Onlar yoldan çıkan kimselerdir” (Haşr, 59/19) Dünyaya aşırı düşkünlüğün çok kötü neticeleri vardır: kibir, gurur, haset, zülum, hırs, sınırsız haz ve şehvet duygusu, düşmanlık ve saldırganlık. Bunların hepsi bu kötü neticelerden bazılarıdır. Bunlardan kurtulmanın yolu dünyevîleşmekten kurtulmaktır. Yüce Allah şöyle buyuruyor: “Allah âhreti kazanmamızı istiyor: Siz dünya malını istersiniz, oysa Allah âhireti kazanmanızı murad eder. Allah azizdir, hâkimdir.” (Enfâl,67) “Hayır, siz çarçabuk geçmekte olanı (dünyayı) seviyorsunuz ve âhireti terk edip bırakıyorsunuz.” (Kıyâmet, 75/20-21) Dünya hayatı çarçabuk geçiyor; günler, aylar, seneler geçerek insanın dünyada kalma süresi gittikçe azalıyor. Hz. Ali’nin (r.a.) buyurduğu gibi “Dünya arkasını dönmüş gidiyor, âhiret ise (bize) yönelip gelmektedir.” (Buhârî, Rikak 4) “Ama siz şu dünya hayatını tercih ediyorsunuz; oysa âhiret daha iyi ve daha kalıcıdır (devamlıdır)” (A’lâ, 87/16-17)
Bu gerçekleri Rabbimiz bizlere bildirmektedir. Ancak her ne kadar Müslümanların ciddi anlamda dünyevîleştiğini söylüyor isek de bu, çözümün olmadığı imkânsız bir durumla karşı karşıya olduğumuz anlamına gelmez. Rabbimiz Allah, dünya hayatının insanları aldatmaması, şeytanın insanları kandırmaması için de bizleri birçok âyette uyarmaktadır: “Sakın dünya hayatı sizi aldatmasın ve şeytan, Allah’ın affına güvendirerek sizi kandırmasın.” (Lokman, 31/33)
Dünya hayatının câzibeli görünen yaşantısının bizleri aldatmaması gerektiğini anlamalıyız. “Nasıl olsa işlediğimiz günahları Allah affeder” düşüncesiyle, günah olan, haram olan işlere tevessül etmemeliyiz. “O halde gücünüz yettiği kadar Allah’tan korkun. (emirlerini) dinleyin, itaat edin.” (Teğâbün, 64/16) “Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve herkes yarına (âhiret için) ne hazırladığına baksın. Allah’tan korkun, çünkü Allah, yaptıklarınızdan haberi olandır.” (Haşr, 59/18) Tabiî ki, bir mü’min olarak günah olan bir iş yapıldığı zaman yapılacak şey, ondan dolayı hemen tevbe etmektir. “Ancak tevbe edip durumlarını düzeltenler ve gerçeği açıkça ortaya koyanlar hâriç, zira Ben onları bağışlarım.” (Bakara, 2/16)
Buradan almamız gereken mesaj, elimizden geldiği kadar günah olan hususlardan uzak durmamız gerektiğidir. Buna rağmen günah işlediğimizde hemen tevbe etmeli, hangi şey için tevbe ettiysek bir daha onu yapmamaya gayret sarf etmeliyiz. Dünyevîleşmeden korunmaya çalışmalıyız. Esas dünyevîleşme, dünyanın ne için var olduğunu, hayatın Anlamı gerçek mâhiyetinin ne olduğunu kavrayamamadır. Dünyevîleşmeden kurtulmada takip edilecek en akılcı yol dünyanın gerçek mahiyetini kavramak, dünyaya ne kadar değer vereceğimizi sağlam bir şekilde belirleyerek dünya-âhiret dengesini kurmak, yaradılış gerçeğimizin imtihan olduğunu unutmamaktır. Kur’an ve sünnete ittibayı asıl gaye edinmektir. Bize düşen bu fâni dünyanın geçici malına, mülküne, zevkine aldanmayıp Allah’a iyi kul olmaya çalışmaktır.
